Jak pracujemy? cz. 2

Jedną z metod, z których czerpiemy jest coaching. Jak pracujemy? Warto odpowiedzieć na pytanie czym tak naprawdę jest, ponieważ mitów na temat tej formy rozwoju osobistego jest wiele. Nierzadko słyszymy w mediach o trenerach rozwoju osobistego, mówcach motywacyjnych i równie nierzadko nazywamy ich coachami. Bardzo błędnie! Coach, trener czy mówca nie są pojęciami tożsamymi. Trener przede wszystkim przekazuje wiedzę, szkoli, daje wskazówki i rady, czasem modeluje zachowania. Z kolei (dobry) mówca motywacyjny to osoba, która bazuje na wiedzy z zakresu psychologii czy socjologii i przemawiając do szerszego grona np. w trakcie szkolenia firmowego, dociera do naszej motywacji i ją pobudza. Kim zatem jest coach? Skoro nie przekazuje wiedzy, nie przemawia, nie radzi…

Jak pracujemy? Dowiedz się!

Po pierwsze to osobisty, profesjonalny partner, który pomaga zidentyfikować trudności i wyzwania, ustalić cele i zachęcić do podjęcia działań aby osiągnąć lepsze rezultaty.

Dzieje się to za sprawą refleksji i wzrostu samoświadomości. Coaching to sztuka pomagania ludziom w rozwoju bez mówienia im, co mają robić. Ponieważ w coachingu chodzi o to by druga osoba zaczęła myśleć – sama dokonując odkryć i zmian w postrzeganiu swojej rzeczywistości. Najlepiej nadającym się do tego narzędziem są pytania. Umiejętność zadania dobrego pytania w odpowiednim momencie to najcenniejszy zasób coacha.

W jaki sposób wykorzystujemy coaching w pracy z podopiecznymi?

Wiek 12 lat to czas, w którym rozpoczyna się droga nastolatka do samodzielności, to czas kiedy uczy się decydować i radzić sobie samemu.  Na co dzień funkcjonuje w szkole, w środowisku domowym i wokół niego. Mama, tata, siostra, brat, przyjaciel, nieprzyjaciel, nauczyciel, trener, pies ….  Każdego dnia pojawiają się wymagania dnia codziennego. Młody człowiek powinien mieć w swoim życiu przestrzeń dla siebie – realizację swoich potrzeb, na przyjrzenie się problemom i chwile refleksji nad tym co się wokół niego dzieje.

Praca z nastolatkiem

W pracy z podopiecznymi używamy pytań sięgających sedna, czyli takich które odkrywają informacje potrzebne do uzyskania optyma efektu. Konsultant skoncentrowany na podopiecznym zadaje pytania, które odzwierciedlają aktywne słuchanie oraz rozumienie punktu widzenia podopiecznego. Jak pracujemy? Pytania te pobudzają odkrywanie, głębsze/dogłębne zrozumienie, zobowiązanie lub działanie, które stanowi wyzwanie dla podopiecznego. Taka praca to droga do większej przejrzystości, odkrywania nowych możliwości, nowych wniosków oraz nauki. Konsultant przybliża młodego człowieka do jego pragnień, nie oceniając i nie skupiając się na przeszłości. Takim działaniem pomagamy mu w umacnianiu jego poczucia własnej wartości i uczymy odpowiedzialności.

A tu pytania, które każdy z nas może sobie wziąć i zadać w odpowiednim dla siebie momencie, oddając się wewnętrznej refleksji:

• “O czym rozmyślasz w tym tygodniu. Co zajmuje twoją uwagę?”

• “Gdybyś mógł zrzucić z siebie jeden ciężar, co by to było?”

• “Co chcesz mieć zamiast tego?”

• “Po czym poznasz, że osiągnąłeś swój cel?”