Uważność – czy jest potrzebna nastolatkowi?

Współczesne dzieci otoczone są niezliczoną ilością bodźców. Często mają trudności ze skupieniem uwagi, są nerwowe, nadmiernie zestresowane, rozkojarzone. Wiele badań pokazuje, że skrócenie czasu koncentracji uwagi ma silny związek z wydłużeniem czasu korzystania z nowoczesnych technologii* A jak wiadomo, trudno przed nimi uciec. Czy istnieje w takim razie sposób na obdarowanie dziecka spokojem gdy towarzyszy mu nieustająca gonitwa chaotycznych myśli?

By pomóc dziecku w opanowaniu sztuki koncentracji, możemy skorzystać z bardzo prostego i skutecznego narzędzia – TRENINGU UWAŻNOŚCI.

Trening uważności – co to takiego?

Uważność jest umiejętnością świadomego reagowania na bodźce. Brzmi prosto, prawda? Banalnie! Trudność tkwi w tym, że odbieranymi bodźcami są również te, które niosą ze sobą poczucie zagrożenia, czyli stres, napięcie i schematyczne radzenie bądź nieradzenie sobie z nimi (zobacz – stres jest nam potrzeby).

Trening uważności to nauka bycia przytomnym, nauka koncentracji na byciu w chwili obecnej, czyli niewybiegania w przyszłość, niezamartwiania się przeszłością. Praktyka uważności to nauka zauważania pojedynczych myśli, które pojawiają się w naszym umyśle, to umiejętność zatrzymywania się przy nich, podążania za nimi i porzucania ich. Jest to również umiejętność zauważania emocji, nazywania ich, rozumienia ich znaczenia. Uważność to sztuka zatrzymywania się w pędzie codziennego życia. Czy Twoje dziecko to potrafi? A czy Ty to potrafisz?

Jakie korzyści płyną z treningu uważności? Jak to robić?

Dlaczego to ważne? Ponieważ “dzieci, które wcześniej nauczą się rozpoznawać i kontrolować stres, będą dorastały nie tylko w zdrowiu i szczęściu, lecz będą również mniej podatne na niszczące choroby, jakie w wieku dorosłym wiążą się ze stresem”.**

Przystępując do treningu uważności, warto zacząć od oddechu. Przerwij czytanie, usiądź wygodnie i zastanów się jak oddychasz – używasz przepony czy klatki piersiowej? Twój oddech jest długi czy krótki? Głęboki czy płytki? Banał? 🙂 Zwróć uwagę, że przeżywasz tę chwilę bardziej świadomie niż – być może – wszystkie poprzednie w dniu dzisiejszym.

Jeśli zaintrygowało Cię to doświadczenie, spróbuj kolejnego, zaproś do tego swojego nastolatka. Możecie zacząć od wspólnego przygotowania ulubionej lemoniady – bez pośpiechu usiądźcie z nią w zacisznym miejscu. Spróbujcie zastanowić się – najpierw w milczeniu, samodzielnie – nad jej kolorem, zapachem, smakiem, intensywnością wyczuwalnej kwaśności cytryny/limonki, jak wasz organizm reaguje na jej zimno, zaobserwujcie rozpuszczające się kawałki lodu, sunące ku podłodze kropelki wody na szkle. Podzielcie się tym, wymieńcie się doświadczeniami.

Możecie spróbować uważności również podczas gotowania, spaceru, obserwacji domowego zwierzaka i wielu innych codziennych aktywności. Warto.

Trening uważności nie potrzebuje wyrafinowanych gadżetów czy przechodzenia wyrafinowanych kursów. Ty i Twoje dziecko możecie zacząć próbować być bardziej uważnymi już dziś.***

*”iMózg: jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości” G. Small;

**”Twoje dziecko i stres” A.D. Hart

***więcej przykładów na ćwiczenie uważności znajdziesz tu.