Kim będę w przyszłości?

… czyli wyobrażenia na temat własnej przyszłości jako istotny element w rozwoju nastolatka.

To, co zajmuje uwagę większości z nas to przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Wspomnienia, tu i teraz oraz nasze przyszłe cele wraz z oczekiwaniami i przewidywaniami.

Wymiar czasu, w którym funkcjonujemy, zarówno w znaczeniu obiektywnym, jak i subiektywnym, związany jest z naszą uważnością na jego bezlitosne przemijanie.

Dorastając odkrywamy, że czas jest czymś, co warto brać pod uwagę, gdy planujemy dalsze działania, że warto umieć sobą w nim zarządzać – co nie jest łatwym przedsięwzięciem.

Jak odpowiedzieć na to pytanie?

Zainteresowanie przyszłością oraz “sobą w przyszłości” jest typowym zjawiskiem wśród nastolatków. Wiąże się to ze słabnięciem nastawienia na to co tu i teraz. W nastoletnich rozważaniach o przyszłości pojawią się konkretne (bądź hipotetyczne) obszary zawodowe czy ścieżki kształcenia, np. profil klasy w szkole średniej, kierunek studiów. Ujmując krótko, przyszłość zaczyna przybierać bardziej namacalny kształt.

Bardzo istotna w procesie rozwoju nastolatka jest intensywność z jaką kieruje on swoją uwagę w kierunku przyszłości. Nastolatek ma tendencje do podejmowania szybkich decyzji nawet jeśli ma świadomość, że gdyby trochę poczekał, gratyfikacja mogłaby być większa. Nie przewiduje też wystarczająco sprawnie konsekwencji swoich działań, a takie zachowanie nierzadko staje się przyczyną wielu zbędnych trudności.

Dorastając weryfikuje swoje dotychczasowe wybory. Dorosły często przestaje dla niego funkcjonować jako jedyny rzetelny wzór – i w kontekście uczenia się i pracy. Dorosłego zastępują własne, indywidualne potrzeby i pasje nastolatka, które stają się nowymi celami, do których dąży.

Kim będę w przyszłości? Warto sobie zawracać tym głowę!

Do tej pory silną potrzebą było dopasowanie się do innych (rówieśników), a gdy to już traci dla niego sens, nastolatek zaczyna poszukiwać nowych wyzwań (celów) i własnego sposobu działania. Może to wynikać z potrzeby zyskania od otoczenia uznania jego wyjątkowości i dojrzałości. Uzależnienie wyborów nastolatka od autorytatywnych decyzji dorosłego nie pozwala na kształtowanie się samodzielności jego myślenia i podejmowanych działań. Podsumowując, dotychczasowe zadania czy zainteresowania ulegają przewartościowaniu. Efektem tego może być, w pierwszej kolejności, widoczny brak zaangażowania, rezygnacja z pasji czy mniejsze niż dotychczas osiągnięcia.

Jednym z etapów zmian w zakresie podejmowanych przez nastolatka działań jest zorientowanie na szczere zainteresowania samym sobą, np. swoimi subiektywnymi wrażeniami, przeżyciami itd. Można zatem zgodzić się ze zdaniem Lwa S. Wygotskiego, rosyjskiego psychologa i pedagoga.

Wyobrażanie sobie własnych możliwości i kompetencji w przyszłości. Wypróbowywanie własnej osoby w różnych rolach społecznych. Ubieranie aktualnych pragnień w możliwe w przyszłości rozwiązania. To są najważniejsze rozwojowe działalności, jakie powinien czynić nastolatek w celu przybliżenia do osiągnięcia dojrzałości.

Zatem zmiana zainteresowań jest spowodowana podejmowaniem nowych ról i aktywności wywodzących się z dominującego  myślenia o przyszłości. Zmiana ta nie jest prosta, ponieważ potrzebuje wykształcenia koncentracji na przyszłości oraz myślenia strategicznego, formalnego.

Jak rozpocząć?

Rozpoczęciem drogi do poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie kształtowania własnej ścieżki, szukania nowych wzorców, autorytetów, idei jest właśnie działanie związane z wyobrażaniem sobie siebie w przyszłości.  Daje ono poznawczą i emocjonalną gotowość do aktywnego poszukiwania dla siebie nowych ról, grup społecznych, poznawania nowych obszarów, perspektyw oraz pierwsze próby wyrażania własnego, przemyślanego zdania.

W Everest odpowiadamy na te wszystkie potrzeby. Skupiamy się na kreowaniu indywidualnej ścieżki edukacyjnej w oparciu o psychospołeczny rozwój nastolatka. Podążamy za nim, nie narzucamy z góry ustalonych wzorców. Towarzyszymy na drodze rozwoju w oparciu o wypracowane narzędzia mentorskie, psychologiczne i coachingowe.